Του Θανάση Μαυρίδη
Ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθεί και είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης στο χώρο της κεντροαριστεράς. Η απουσία του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι προσχηματική και μόνο και εξυπηρετεί την προφύλαξη της εικόνας του, έναντι μίας ενδεχόμενης και εξαιρετικά πιθανής νέας εκλογικής νίκης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η ήττα στις επόμενες εκλογές θα ανήκει αποκλειστικά στον Σωκράτη Φάμελλο. Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας νομιμοποιείται να οργανώσει στη συνέχεια την επιστροφή του!
Ας προσπαθήσουμε να δούμε όλη την ιστορία από απόσταση. Ο Αλέξης Τσίπρας έχασε απανωτές εκλογικές μάχες από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Για κάποιον λόγο, οι σύμβουλοί του, τον είχαν πείσει ότι ήταν άτρωτος, ανίκητος. Αλλά τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν έτσι. Ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε στην οδυνηρή θέση να χάνει τη μία εκλογική μάχη μετά από την άλλη.
Θεώρησε ότι για τα δεινά του έφταιγαν οι «σύντροφοι» που είχαν παραμείνει σταθεροί στις αρχές του Μαρξισμού. Πίστεψε ότι έπρεπε να τους ξεφορτωθεί, χωρίς ο ίδιος να χρεωθεί μια διάσπαση. Γι’ αυτό και όταν βρέθηκε (;) στο δρόμο του ο Στέφανος Κασσελάκης, αναγνώρισε στο πρόσωπο του πρώην υμνητή του Κυριάκου Μητσοτάκη τον ιδανικό άνθρωπο που θα «σκότωνε» το αριστερό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ. Η μεταμόρφωση του Αλέξη Τσίπρα σε Ανδρέα Παπανδρέου δεν ήταν εύκολη με «βαρίδια» που ήθελαν τους τρομοκράτες της 17Ν να είναι λαϊκοί αγωνιστές.
Ό,τι έχει συμβεί στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα είναι απόρροια του τρόπου σκέψης μιας ηγετικής ομάδας στελεχών που ανέδειξαν το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς σε κυβέρνηση και τώρα αναζητά έναν άλλον δρόμο για να επιστρέψει στην εξουσία. Επειδή διαπίστωσε ότι ο κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε και ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει πιθανότητα να περάσει το κατώφλι του Μαξίμου με το ίδιο αφήγημα. Η «πρώτη φορά αριστερά» τελείωσε και μάλιστα με παταγώδη αποτυχία. Η ομάδα χρειάζεται ένα νέο αφήγημα. Ίσως και ένα νέο κόμμα!
Η αλήθεια είναι ότι ο Στέφανος Κασσελάκης τους χαλάει λίγο τη σούπα. Θα προτιμούσαν να επιστρέψει στις ΗΠΑ. Τα δύο ή τρία χρόνια αναμονής μέχρι τις επόμενες εκλογές είναι πολλά στην πολιτική, σχεδόν αιώνας. Και στο διάστημα αυτό, υπάρχει η πιθανότητα να αλλάξουν τα δεδομένα. Αν για παράδειγμα πάει καλά ο Νίκος Ανδρουλάκης. Δύσκολο! Αν πάει καλά ο Στέφανος Κασσελάκης. Αυτό δεν είναι και τόσο απίθανο.
Βλέπετε, η επιστροφή ενός αστέρα σαν τον Αλέξη Τσίπρα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο σίγουρη και αυτό επιτυγχάνεται μόνο μέσω της πλήρους διάλυσης του χώρου της κεντροαριστεράς. Το έχουν αυτό οι σωτήρες. Κι εκεί εμφανίζεται, συνήθως, το πρόβλημα σε τέτοιου είδους σενάρια. Οι πρίγκιπες περιμένουν ότι οι συνθήκες θα οδηγήσουν τον λαό να τους παρακαλέσει για την επιστροφή τους. Μόνο που ο λαός δεν είναι βέβαιο ότι θα τους θυμηθεί στην κρίσιμη ώρα.
Η μεγάλη διαφορά των αριστερών με τους δεξιούς είναι ότι οι αριστεροί είναι κατά κάποιο τρόπο συμφιλιωμένοι με την ήττα. Σε αντίθεση με τους φίλους της κεντροδεξιάς, οι οποίοι χρειάζονται εγγύηση επιτυχίας από τον Ύψιστο, πριν αποφασίσουν να κάνουν το αυτονόητο.
Οι αριστεροί δεν φοβούνται την ήττα. Όπως όλες οι μεγάλες θρησκείες έχουν στο σκληρό δίσκο την προσδοκία του Παραδείσου και έτσι δεν τους είναι δύσκολο να ζητήσουν από τους Πιστούς να διασχίσουν την Κόλαση επί της γης και με αντάλλαγμα την αιώνια ζωή. Στην προκειμένη περίπτωση, τους ζητήθηκε να περπατήσουν σε μια απέραντη έρημο, σε ένα αδιέξοδο μονοπάτι. Έτσι που στο τέλος να συμφωνήσει και ο πλέον δύσπιστος ότι η ανασυγκρότηση περνάει μέσα από τον Αλέξη Τσίπρα. Θα τους βγει;
Πηγή: liberal.gr