Του Γιάννη Σιδέρη
Ο λαμπερός Στέφανος, χαϊδεμένος της επικοινωνίας, την οποία κατά τα άλλα κατήγγειλε, ξεθώριασε μέσα στις κάλπες. Ο άνθρωπος που ψηφίστηκε για να κατατροπώσει τον Μητσοτάκη, δεν πλησίασε καν το 17,8%, ποσοστό στο οποίο είχε καταβυθίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας.
Γρήγορα τα χαμογελαστά πρόσωπα του πρώτου κύματος των exit poll σκυθρώπιασαν, καθώς ο αρχηγός εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη λειψός. Και αντί να παραδεχθεί εύψυχα την αποτυχία, προσπάθησε να διαφύγει με ένα σόφισμα:
Ο ΣΥΡΙΖΑ μείωσε, λέει, τη θηριώδη διαφορά από τη ΝΔ. Όντως! Από τις 23 μονάδες την πήγε στις 13,5. Μόνο που η διαφορά μειώθηκε επειδή υποχώρησε η ΝΔ, όχι γιατί ψήλωσε ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως υπό τη φανφαρόνικη αρχηγία του, κόντυνε και άλλο.
Από το 17,8% των εθνικών εκλογών του 2023, βρέθηκε στο 14,9%. Αποτέλεσμα ήταν το ΠΑΣΟΚ να μειώσει τη δική του διαφορά με το κόμμα του από τις έξι στις δύο μονάδες.
Και έτσι η ρητορική για νίκη επί της ΝΔ, άλλαξε στο ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ άντεξε παρά τις δύο διασπάσεις», όπως επαναλάμβαναν τα στελέχη του στα τηλεπαράθυρα.
Με πεσμένα φτερά τη βραδιά των εκλογών, δεν μπόρεσε να επαναλάβει τις αυτοδοξαστικές θριαμβολογίες του περασμένου Σεπτεμβρίου, όταν εξελέγη πρόεδρος. Προσγειωμένος δήλωσε: «δεν έχω τύψεις για τίποτα. Ο ελληνικός λαός μου δίνει ξεκάθαρα τον χρόνο να χτίσω, κι αυτό θα κάνω, όπως έχω πει προεκλογικά».
Δεν φαίνεται όμως να του δίνουν τον χρόνο οι σύντροφοί του. Ήδη, στις προηγούμενες εκκλήσεις των Χρήστου Σπίρτζη, Γιάννη Ραγκούση, Κώστα Ζαχαριάδη, Χάρη Τσιόκα κ.α. για ενότητα στην κεντροαριστερά, προστέθηκε ο Νίκος Παππάς που ζητά «προγραμματικές συγκλίσεις».
Το μεγάλο χτύπημα όμως ήρθε από τους Διονύση Τεμπονέρα και Αντώνη Κοτσακά που προέβησαν σε κοινή δήλωση-παρέμβαση, στην οποία τονίζουν «Δεν μπορεί να αφεθούμε σε προσωπικές στρατηγικές, σχεδιασμούς και επιδιώξεις επί μέρους προσώπων».
Οι δύο ζητούν τη συγκρότηση ενός… «Συντονιστικού οργάνου», με την εκπροσώπηση όλων των φορέων, αναλογικά με τη δύναμη που κατέγραψαν στις πρόσφατες εκλογές! (δεν αναφέρονται κόμματα αλλά είναι δεδομένο ότι αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Αριστερά και τον «Κόσμο»). Τάσσονται υπέρ της αφυδάτωσης των εσωτερικών διαδικασιών των κομμάτων, λέγοντας πως «Συνεδριακές διαδικασίες που έχουν εξαγγελθεί, είναι προφανές ότι δεν προσφέρουν λύση στο πρόβλημα».
Ας ξεπεράσουμε το, κατά την υποκειμενική μας γνώμη, ηθικό πρόβλημα: Καλά ο Τεμπονέρας, ο Ζαχαριάδης ή ο Παππάς. Στον ΣΥΡΙΖΑ ανδρώθηκαν, και βλέποντας το κόμμα τους να καθηλώνεται, αναζητούν διέξοδο και για το κόμμα και για τους ίδιους.
Νιώθουν, λένε, ως συγγενικό χώρο το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν αντέδρασαν όταν ο Τσίπρας αγκαλιαζόταν επί σκηνής και συνεργαζόταν με τον Καμμένο. Ας είναι. Έχουν τη δικαιολογία πως είχαν πεισθεί ότι μαζί με τον Πάνο θα έσκιζαν τα μνημόνια.
Στελέχη όμως που το ΠΑΣΟΚ τα τίμησε με θέσεις και τιμές, όπως ο Κοτσακάς, ο Σπίρτζης, ο Ραγκούσης, ο Τσιόκας, ο Κουρουμπλής, κ.α., με τι ηθικό έρμα απευθύνονται στο πρώην κόμμα τους, ζητώντας την «συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων»;
Οι ίδιοι δεν το εγκατέλειψαν (η σωστή λέξη είναι πρόδωσαν), όταν το ΠΑΣΟΚ σήκωσε τον σταυρό του μαρτυρίου για τη διάσωση της χώρας και οι ίδιοι έχαναν οφίτσια; Τότε προφανώς δεν ήταν προοδευτικό. Τώρα του απονέμουν προοδευτικά εύσημα, για να βρουν και οι ίδιοι ρόλο.
Πέρα των δικών μας ηθικών ενδοιασμών, υπάρχει μια δυσκολία που ουδείς συναισθάνεται. Ίσως να μην τους πέρασε από το μυαλό. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αυτοτοποθετούνται στην πολιτική γεωγραφία στον χώρο της κεντροαριστεράς, αφότου ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε τη ριζοσπαστική πλευρά του.
Όμως οι λαοί των δύο χώρων δεν είναι καθόλου ίδιοι. Ο λαός που ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ, είτε από πίστη στη σοσιαλδημοκρατία είτε από συναισθηματική καθήλωση, είναι σοβαρός, μετριοπαθής, λελογισμένος.
Τα λεφούσια του ΣΥΡΙΖΑ εκπέμπουν εχθροπάθεια, ταλιμπανισμό, αδικαιολόγητη αριστερή οίηση, συχνά και πολιτική ανηθικότητα προβαίνοντας σε δολοφονίες χαρακτήρων. Αρκεί κανείς να δει τις αναρτήσεις τους στα σόσιαλ μίντια. Είναι αυτοί που μιλούσαν για προδότες, γερμανοτσολιάδες, Τσολάκογλου, Νενέκους, Πινοσέτ, Μερκελιστές ή Ολανδρέου.
Τι κοινό έχουν οι λαοί των δύο αυτών κομμάτων, ώστε να συνυπάρξουν υπό κοινό σχήμα;
Πηγή: liberal.gr