Του Άρη Πορτοσάλτε
Δημοκρατία χωρίς εκλογές δεν υπάρχει. Μην παριστάνουμε τους ανήξερους, όπως ο Κασσελάκης με τους νόμους. Πολλή κουβέντα έχει πέσει για την περίφημη αποχή της Κυριακής. Εκτιμάται ότι θα είναι αυξημένη. Είναι το πρώτο πράγμα για το οποίο ερωτούνται οι δημοσκόποι κι η μεγαλύτερη αγωνία των πολιτικών. Δίκιο έχουν. Το πολίτευμα λειτουργεί με τις εκλογές.
Ακόμη και στην επιστολική ψήφο, τα στοιχεία από τις επιστροφές των φακέλων με περιεχόμενο την ψήφο, λένε πως ένας στους πέντε δεν ολοκλήρωσε τη διαδικασία. Στο ειδικό εκλογικό κέντρο έφθασαν 155.500 φάκελοι από το σύνολο των 204 χιλιάδων που απεστάλησαν σε όσους ήθελαν να δοκιμάσουν το καινούργιο.
Τι έγινε παιδιά; Κούρασε η πολλή Δημοκρατία; Θέλουμε, μήπως, κάτι άλλο λιγότερο ανιαρό, να αποφασίζει, ας πούμε, μόνο ένας;…
Να με συγχωρείτε, αλλά η συζήτηση σχετικά με την αποχή που καταλήγει να απαριθμεί τη βαρεμάρα και τις λοιπές εκδοχές της σαν δικαιολογητική βάση, είναι υποτιμητική για κάθε νοήμονα. Μόνο τα σοβαρά προβλήματα υγείας ή ένα απρόβλεπτο αναγκαίο ταξίδι αποτελούν πειστικούς λόγους για να μην προσέλθει κανείς στην κάλπη. Όλα τ’ άλλα είναι ψελλίσματα ανερμάτιστων. Δυστυχώς υπάρχει αφθονία…
Είναι, λέει, η ζέστη, τα μπάνια, η κούραση από τις αλλεπάλληλες εκλογές στη διάρκεια μιας χρονιάς που απομακρύνουν κάποιους από την κάλπη. Δηλαδή οι αδιάφοροι, οι κυνικοί, οι παρασιτικοί, οι ανεπαρκώς πληροφορημένοι για τη σημασία της Δημοκρατίας που ξέρουν πως «εμείς» οι άλλοι θα πάμε να ξελασπώσουμε για αυτούς. Για να το πω καλύτερα είναι οι… ιδιώτες που θα έλεγαν οι προγονικοί κάτοικοι αυτού του γεωγραφικού χώρου, εννοώντας ο,τι χειρότερο βάζει ο νους σας για τον πολίτη που δεν συμμετέχει στα κοινά.
Απλούστατα, δεν τον θεωρούσαν μέλος στην πόλη! Η συμμετοχή στην ψηφοφορία για την ανάδειξη εκείνων που θα διοικήσουν είναι το άπαν του Δημοκρατικού πολιτεύματος. Έχει πιθανότατα τα ελλείμματα της η Δημοκρατία (μας) στη βασική εκπαίδευση των νέων συμπολιτών, όταν αδυνατεί να μορφώσει ικανοποιητικά. Και μετά, έχουμε την απαίτηση να κατανοούν άπαντες τον λαϊκιστικό, δημαγωγικό λόγο του πολιτικάντη υποψηφίου, όταν ο πολίτης αυτός διαπιστωνόταν στα μαθητικά του χρόνια ότι δεν τα κατάφερνε στην εξέταση της κατανόησης κειμένου! Πίκρα…
Δεν ξέρω, μπορεί κάποιοι από τους 45 χιλιάδες που δεν χρησιμοποίησαν την επιστολική ψήφο να προσέλθουν την Κυριακή, ίσως γιατί την τελευταία στιγμή νοστάλγησαν το εκλογικό τμήμα. Οι δέκα χιλιάδες κάτοικοι του εξωτερικού, αυτής της κατηγορίας μάλλον απίθανο να μπουν στο αεροπλάνο για να δουν την πατρίδα από κοντά. Αν και σ’ αυτή τη διαδικασία που διευκολύνει τους αδύναμους, τους ανήμπορους να απολαύσουν (ναι, να απολαύσουν) τη Δημοκρατική λειτουργία, βρέθηκαν 35 χιλιάδες κάτοικοι Ελλάδας οι οποίοι επειδή κάτι… έτυχε και δεν έστειλαν πίσω τον φάκελο με την ψήφο τους, φοβάμαι πως την Κυριακή, ο τόπος θα είναι γεμάτος από… ιδιώτες!
Και να πεις ότι θέλει κάτι άλλο το πολίτευμα από εσένα; Τίποτε. Κάνε το καθήκον σου μια φορά και ρίξε το μετά στην τεμπελιά! Εντάξει, συνέπεσε μέσα σε μια χρονιά να πρέπει να πάμε πέντε φορές στο καθήκον. Ε, δεν έγινε και κάτι;…
Όσο μεγαλώνει η χρονική απόσταση από τα κορυφαία γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα, όσο η εκπαιδευτική ανεπάρκεια αφήνει σοβαρά κενά στην επιμόρφωση των πολιτών, μειώνεται αντιστοίχως η σημασία της συμμετοχής στο πολίτευμα. Εμπεδώνεται η αντίληψη πως όλα είναι δεδομένα και προχωρούν στον αυτόματο.
Είναι πια η στιγμή, να ξεκινήσει, από την επόμενη σχολική χρονιά σοβαρή συζήτηση σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης.
Η σημασία, δηλαδή, του να είσαι πολίτης.
Με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις σου.
Ώστε, να μην εμφανίζεται, αρχηγός της Αντιπολίτευσης να λέει ότι δεν ξέρει το Νόμο του Κράτους, το οποίο έβαλε σκοπό να κυβερνήσει,
Ούτε και πολίτες τεμπέληδες…
Πηγή: liberal.gr