Του Γιάννη Σιδέρη
Η ορφανεμένη κεντροαριστερά. Από την εκλογική διαδικασία, και με πληγωμένη τη ΝΔ, δεν αναδύεται ο αδιαμφισβήτητος αντίπαλος ηγέτης, που θα μπορούσε να ορθώσει ανάστημα και να αμφισβητήσει την τρωθείσα επικυριαρχία Μητσοτάκη.
Γιατί ναι μεν η ΝΔ υπέστη απρόσμενη ήττα, αλλά ούτως ή άλλως -και κακώς- οι ευρωεκλογές λειτουργούν ως ψήφος εκτόνωσης και διαμαρτυρίας. Και η διαμαρτυρία πάντα στρέφεται προς τους κυβερνώντες.
Ο Stefanos απέτυχε οικτρά και εκκωφαντικά. Πήρε το κόμμα με την υπόσχεση να κατατροπώσει τον Μητσοτάκη, και οι λεόντειες υποσχέσεις ξέφτισαν σε ένα ποσοστό συρρικνωμένο περαιτέρω από εκείνο της απογοητευτικής ήττας που ανάγκασε τον Τσίπρα να τραπεί σε φυγή.
Ο Κασσελάκης θα είχε σήμερα μεγάλο πρόβλημα διατήρησης της προεδρικής του θέσεως, εάν η Νέα Αριστερά δεν είχε βιαστεί να αποχωρήσει από το κόμμα και να του αφήσει το πεδίο ελεύθερο.
Τώρα έχουν παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ «αχαμνές» δυνάμεις, ώστε να μπορέσουν να τον αμφισβητήσουν. Εκείνο που θα προσπαθήσουν να κάνουν όσοι έχουν κριτική στάση απέναντί του, σύμφωνα με στέλεχος της εσωτερικής αντιπολίτευσης, είναι να τον σύρουν εντός των καταστατικών πλαισίων και των αποφάσεων των κομματικών οργάνων.
Τα κομματικά όργανα βρέθηκαν από επιλογή του, σε νεκροφάνεια. Και αν κατακτούσε το 20% που διακήρυττε τελευταία, θα μετατρεπόταν σε απόλυτο άρχοντα. Πλέον η λάμψη του ξεθωριάζει. Αν θα ήταν… τραγούδι, θα ήταν εκείνο του Σαββόπουλου «δεν με λένε αφέντη Σταύρο και κυρ Σταύρο. Μόνο Σταύρο με λένε». `
Ούτως ή άλλως, και το έχουμε γράψει επανειλημμένα, ο Κασσελάκης δε θα μπορούσε να είναι ο ηγέτης που θα συσπείρωνε τη σύνολη κεντροαριστερά. Η όλη (πολιτική πάντα) παρουσία του απομάκρυνε τους σοβαρούς του χώρου.
Από την άλλη ο έτερος φιλοδοξών αρχηγέτης της κεντροαριστεράς, ο Νίκος Ανδρουλάκης, είναι εν μέρει άτυχος. Υπολείπεται σκηνικής παρουσίας στην εποχή της ελαφρότητας των social media. Ήταν ως έχουμε ξαναπεί άχρους και άοσμος, αλλά δεν ήταν αυτή κύρια αιτία της αποτυχίας του.
Κατά τη θητεία του άσκησε μια φοβική προεδρία. Με οργανωτικές αναφορές και εμπειρίες από την παλιά ΠΑΣΠ, και μετέπειτα από τη θέση του Γραμματέα του κόμματος, διαχειρίστηκε συγκεντρωτικά τη διοίκηση, αποσκοπώντας στον έλεγχο των αρμών του κόμματος. Ο Κασσελάκης τα νέκρωσε, Ο Ανδρουλάκης επεδίωξε να τα ελέγξει.
Έτσι, αντί να επιδείξει μεγαλοσύνη και να κηρύξει μια πανστρατιά στο «όλον ΠΑΣΟΚ», κλείστηκε στο προεδρικό καβούκι, και τοποθέτησε σε θέσεις κλειδιά δικούς του ανθρώπους.
Παράλληλα υπονόμευσε και αποξένωσε βουλευτές που κατά την εσωκομματική εκλογή στήριξαν τον Ανδρέα Λοβέρδο, αναγκάζοντας και τον ίδιο να αποχωρήσει. Και ου μόνον, λειτούργησε απομειωτικά για τους θεωρούμενους ως μελλοντικούς δελφίνους, όπως τον Μανώλη Χριστοδουλάκη.
Κυρίως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχασε τις πρώτες εντυπώσεις (η πρώτη εικόνα είναι το ήμισυ του παντός), καθώς εγκλωβίστηκε τον πρώτο καιρό της ανάδειξής του στην καταγγελία της παρακολούθησής του από την ΕΥΠ.
Ξόδεψε ωφέλιμο χρόνο με ένα πρόβλημα την ώρα που ο κόσμος είχε στραμμένες τις αντένες και περιέργεια να τον γνωρίσει και έδινε θεσμική διάσταση σε κάτι που η κοινή γνώμη το εκλάμβανε ως προσωπικό. Εν μέρει το δικαιολογούσε κιόλας δεδομένου ότι η ετέρα ευρωβουλευτής ανακοινώθηκε ως ενεχόμενη σε οικονομικό σκάνδαλο.
Στη Χαριλάου Τρικούπη προσπαθούν τώρα να γλυκάνουν την πίκρα της αποτυχίας τονίζοντας ότι για τρίτη συνεχή φορά αυξάνουν τα ποσοστά τους. Είναι αλήθεια. Το ΠΑΣΟΚ έχει συνεχή άνοδο. Στις προηγούμενες ευρωεκλογές πήραν μόλις 8%. Ωστόσο, η νίκη είναι πύρρειος συγκριτικά με τον στόχο που είχαν θέσει. Και ο στόχος ήταν η δεύτερη θέση προκειμένου το κόμμα να κατοχυρώσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης (συμβολικά βεβαίως. Οι εθνικές εκλογές αναδεικνύουν τις αντιπολιτεύσεις). Ο ίδιος ο Ανδρουλάκης επεδίωκε να γίνει ο εμπνευστής και να σαλπίσει τη συσπείρωση του λεγόμενου «προοδευτικού» χώρου. Αλλά ως τρίτος, έστω και με μικρή διαφορά από τον Stefanos, δεν μπορεί να κελεύσει συσπείρωση. Η άνοδος, είναι θετική, αλλά δεν κρίνεται αυτόνομα. Κρίνεται συγκριτικά με την άλλη πλευρά.
Και στην άλλη πλευρά βρίσκεται ένας σόουμαν χωρίς πολιτική ιστορία, χωρίς πολιτική συγκρότηση και χωρίς πολιτική σκέψη. Ένας οιηματικός τύπος που μηρυκάζει όσα του υποδεικνύουν υποβολείς με πολακική εχθροπάθεια, την οποία αποδίδει με χαριτόβρυτο «ιλουστρασιόν» τρόπο.
Οι επόμενες κινήσεις Ανδρουλάκη είναι προαποφασισμένες. Το είχε αναγγείλει εκ μέρους του η πρώην αναπληρώτρια επικοινωνίας Βάσια Αναστασίου: αν το ΠΑΣΟΚ βγει τρίτο, ασχέτως ποσοστού, ο Ανδρουλάκης θα θέσει εαυτόν στην κρίση του κόμματος και των οργάνων.
Απομένει να δούμε αν θα υλοποιήσει την πρόθεσή του. Και αν από αυτή τη διαδικασία θα αναδειχθεί ηγέτης της κεντροαριστεράς. Γιατί ο Ανδρουλάκης δυσκολεύεται, αλλά ο Κασσελάκης δεν μπορεί.
Πηγή: liberal.gr