Της Σοφίας Βούλτεψη
Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις η ψήφος μας οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα που με τη σειρά του οδηγεί σε μια συγκεκριμένη σύνθεση εντός του εθνικού κοινοβουλίου ή εντός του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Και στις δύο περιπτώσεις η ψήφος είναι εθνική. Στις εθνικές εκλογές, η ψήφος μας μένει στην Ελλάδα. Στις ευρωεκλογές, όμως, η ψήφος μας… περπατάει. Και όταν είναι ψήφος διαμαρτυρίας γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη για τα εθνικά συμφέροντα…
Όταν ψηφίζουμε σε εθνικές εκλογές, η ψήφος μας μένει εδώ. Υπάρχουν κίνδυνοι καθώς ο κατακερματισμός της ψήφου σε πολλά μικρότερα κόμματα εμποδίζει τον σχηματισμό κυβέρνησης ή οδηγεί σε κυβερνήσεις συνεργασίας που διαλύονται ανά πάσα στιγμή και σε νέες εκλογές.
Βλέπουμε τι γίνεται στις άλλες χώρες, όπου αυτή η διασπορά ψήφων οδηγεί σε ασταθείς κυβερνήσεις και επιτρέπει ακόμη και στο πιο μικρό κόμμα να εκβιάζει την πλειοψηφία.
Βλέπουμε τι γίνεται στην Ισπανία, όπου ο σοσιαλιστής Σάντσεθ – ο οποίος έχασε τις εκλογές από το Λαϊκό Κόμμα, αλλά σχημάτισε κυβέρνηση με όλους τους Βάσκους εθνικιστές και όλους τους Καταλανούς αυτονομιστές και όλοι μαζί ψήφισαν την παροχή αμνηστίας στους αμετανόητους τρομοκράτες της ΕΤΑ.
Βλέπουμε τι γίνεται στο Ισραήλ, όπου μετά από έξι εκλογικές αναμετρήσεις και εν μέσω πολέμου η κυβέρνηση κλυδωνίζεται και ο πρωθυπουργός τελεί υπό την ομηρία των ακραίων, με αποτέλεσμα να μην τερματίζεται η κρίση.
Αυτόν τον κίνδυνο η Ελλάδα τον έχει αποφύγει. Έχουμε μια αυτοδύναμη κυβέρνηση που αντιμετωπίζει τις προκλήσεις χωρίς εκβιασμούς και απειλές.
Αλλά – ενόψει των σημερινών εκλογών – ο κίνδυνος για την Ελλάδα δεν έχει ακόμη αποφευχθεί. Συζητούσαμε μέχρι το τέλους για την αποχή, τη χαλαρή ψήφο, την ψήφο διαμαρτυρίας.
Με τη διαφορά πως όταν ψηφίζουμε για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο η ψήφος μας δε μένει εδώ. Περπατάει! Φτάνει στις Βρυξέλλες, όπου επί 720 ευρωβουλευτών η Ελλάδα διαθέτει μόνο 21.
Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που πιστεύουν ότι ψηφίζοντας το ένα ή το άλλο άκρο διαμαρτύρονται κατά της κυβέρνησης – η οποία έχει πετύχει πολλά μέσα σε τόσες αλλεπάλληλες κρίσεις και ενώ η πατρίδα μας βρίσκεται εν μέσω πολέμων, αναταραχών και μεταναστευτικής κρίσης – απλά πυροβολούν τα πόδια τους.
Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι μια τέτοια ψήφος διαμαρτυρίας θα οδηγήσει στην εκλογή ενός βουλευτή από το κόμμα που θα επιλέξουμε –πράγμα δύσκολο, οπότε μιλάμε για πραγματικά χαμένη ψήφο– δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι πού θα καταλήξει αυτή η ψήφος. Σε ποια ευρωομάδα και ποια θα είναι η σύνθεσή της;
Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι αυτός ο ένας ευρωβουλευτής θα θελήσει να εξυπηρετήσει τα ελληνικά συμφέροντα –γιατί ξέρουμε ότι υπήρξαν ευρωβουλευτές που συκοφαντούσαν την Ελλάδα και ζητούσαν περικοπή κονδυλίων– είναι βέβαιο ότι δεν θα τα καταφέρει.
Σε ποια ευρωομάδα θα βρεθεί αυτός ο ένας άνθρωπος; Σε ποια από τις Επιτροπές του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου θα προλαβαίνει να πηγαίνει αυτός ο ένας άνθρωπος; Σε πόσες θα έχει ψήφο; Ποιοι θα είναι οι άλλοι που θα απαρτίζουν αυτές τις Επιτροπές;
Με λίγα λόγια πάμε στο άγνωστο με βάρκα τη… διαμαρτυρία!
Όπως καλά γνωρίζουμε, στο ευρωκοινοβούλιο υπάρχουν μεν συμμαχίες, αλλά κάθε χώρα έχει τα δικά της συμφέροντα. Στην χάραξη της πολιτικής, στο μοίρασμα των κονδυλίων. Τι μπορεί να κάνει ένας ευρωβουλευτής ανάμεσα στους πενήντα ή στους εξήντα μιας ευρωομάδας; Τίποτε. Στην καλύτερη περίπτωση απλά θα μειοψηφεί. Στη χειρότερη, θα συντάσσεται κλείνοντας τα μάτια μπροστά στη βλάβη που θα προκαλεί στην πατρίδα του. Και απλά θα συνεχίσει να παίρνει τον μισθό του για τα επόμενα πολύ κρίσιμα πέντε χρόνια!
Όπως είναι διαμορφωμένη η κατάσταση στην Ευρώπη – και με βάση τις δημοσκοπήσεις – η «ψήφος που περπατάει» θα φθάσει είτε σε ένα κόμμα της άκρας αριστεράς, είτε σε ένα κόμμα της άκρας δεξιάς. Είτε σε ένα κόμμα που αναμένεται να έχει πολύ μικρή δύναμη για να επηρεάσει τα πράγματα.
Δεδομένου ότι το μεταναστευτικό έχει προκαλέσει όλη αυτή την ανατροπή και αναταραχή στην Ευρώπη, αν η ψήφος φθάσει στην Ακροδεξιά, τότε οι βόρειες χώρες –όπου η Ακροδεξιά βρίσκεται ψηλά– απλά θα κλείσουν τα σύνορά τους και θα αφήσουν τις νότιες χώρες να σηκώσουν μόνες όλο το βάρος.
Αν η ψήφος φθάσει στην Ακροαριστερά, τότε θα συνταχθεί με τα κόμματα που ζητούν να ανοίξουν τα σύνορα. Σ’ αυτά τα κόμματα ανήκουν και ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά και όλοι οι υπόλοιποι δήθεν δικαιωματιστές.
Τι χρειάζεται η Ελλάδα αυτή τη στιγμή; Να βρεθεί με όσες το δυνατόν περισσότερες ψήφους στη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Εκεί πρέπει η Ελλάδα να διαθέτει μια ισχυρή φωνή.
Για να συμβεί αυτό, πρέπει η Νέα Δημοκρατία να παραμείνει η μεγαλύτερη δύναμη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να παραμείνει ο αρχηγός του μεγαλύτερου Λαϊκού Κόμματος. Μόνο τότε η ψήφος και η γνώμη μας θα μετρήσει.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, η λεγόμενη ψήφος διαμαρτυρίας δεν θα είναι απλά μια χαμένη ψήφος, αλλά μια επιζήμια ψήφος.
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, με τρεις ενεργούς πολέμους στην περιοχή μας -Συρία, Ουκρανία, Μέση Ανατολή- με τη Ρωσία να μιλά για χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων, με αναρίθμητους εμφυλίους πολέμους και την Αφρική πλήρως αποσταθεροποιημένη, με την κλιματική κρίση να ξεριζώνει τους ανθρώπους δέκα φορές περισσότερο από ό,τι οι πόλεμοι – 76 εκ. άνθρωποι είναι εσωτερικά εκτοπισμένοι στη χώρα τους και επιδιώκουν να βρεθούν στην Ευρώπη.
Οι Ευρωπαίοι, μετά την κρίση του 2015-2016 και την άφιξη στις χώρες τους (μέσω Ελλάδας Τσίπρα-Καμμένου) 1,5 εκ. ανθρώπων –γεγονός που άλλαξε όλο το πολιτικό σκηνικό στη γηραιά ήπειρο- δεν πρόκειται να κάνουν πίσω.
Οι Έλληνες ακροδεξιοί θα συνταχθούν με την ακροδεξιά ομάδα στην οποία θα ενταχθούν. Και θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των άλλων.
Οι Έλληνες Αριστεροί και Ακροαριστεροί -όλοι στην ίδια ομάδα θα ενταχθούν- θα συνταχθούν με αυτήν την ομάδα, που θέλει ανοιχτά σύνορα, την ώρα που στις χώρες τους οι άλλες πολιτικές ομάδες θα επιδιώκουν το αντίθετο.
Οπότε, το μόνο που θα κάνουν είναι να καταγγέλλουν την Ελλάδα του Μητσοτάκη που προτάσσει την προστασία των συνόρων μας. Και θα συντάσσονται με όλους αυτούς που με δικές τους ΜΚΟ και δικά τους πλοία θα μεταφέρουν μετανάστες στις χώρες του Νότου.
Από όλα αυτά προκύπτει ξεκάθαρα πως μια επιλογή έχουμε: Να δυναμώσουμε τη φωνή της Νέας Δημοκρατίας μέσα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Και να δυναμώσουμε τη φωνή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος μέσα στο ευρωκοινοβούλιο.
Όλα τα άλλα αποτελούν επικίνδυνες ακροβασίες. Και αυτά που έρχονται είναι πολύ σοβαρά για να εμπιστευθούμε την πατρίδα μας στα χέρια των εγχώριων και των Ευρωπαίων τυχοδιωκτών…
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
Πηγή: liberal.gr