Του Γιάννη Σιδέρη
Αν εθιζόμασταν στη συνωμοσιολογία θα ισχυριζόμασταν ότι ο Μητσοτάκης σκόπιμα έστειλε τον υπουργό Επικρατείας Παπασταύρου, και τον Υφυπουργό Μπρατάκο, στην κοινωνική εκδήλωση του Βαγγέλη Μαρινάκη, με σκοπό να τους θυσιάσει, απαιτώντας την κεφαλή τους επί πίνακι.
Το λέμε καθ’ υπερβολήν βεβαίως, καθώς η αποφασιστική απομάκρυνσή τους «ακύρωσε» ειδησεογραφικά την τριήμερη συζήτηση στη βουλή, στη διάρκεια της οποίας η αντιπολίτευση υπερκατανάλωσε τόνους συναισθηματικής ρητορείας, ενώ η ορθολογική και μετ’ επιχειρημάτων ομιλία, ήταν είδος εν ανεπαρκεία.
Προξενεί βεβαίως έκπληξη, η εκ μέρους των δύο υπουργών άγνοια κατανόησης της θέσης στην οποία είχε περιέλθει η κυβέρνηση με το ανακυκλωμένο δημοσίευμα του Βήματος, περί μοντάζ στις ηχογραφημένες συνομιλίες των Τεμπών.
Παρότι ανακυκλωμένο δεν λέμε ότι δεν ήταν σοβαρό. Αλλά δεν είναι καθοριστικό για τη δικαστική έκβαση της υπόθεσης, καθώς η δικαιοσύνη που θα την εκδικάσει, φέρεται να έχει απομαγνητοφωνημένες τις πλήρεις συνομιλίες.
Εφόσον συμβαίνει αυτό, η κρίση της δεν θα επηρεαστεί από το μοντάζ που ηλιθίως έγινε για επικοινωνιακούς λόγους από κάποιους μικρόνοες, όποιοι και να ήταν αυτοί: Είτε έντρομοι κυβερνητικοί που νόμιζαν ότι θα άρουν τις δυσμενείς εντυπώσεις, είτε σκόπιμοι προβοκάτορες – προς το παρόν δεν αποκλείεται καμία εκδοχή.
Η έκπληξη συνίσταται στο ότι οι δύο πεπειραμένοι πολιτικοί, εκ των οποίων ο ένας, ο Παπασταύρου, έχει περάσει διά πυρός και σιδήρου την ενασχόληση του με τον δημόσιο βίο, λίγες μόλις ώρες μετά το δημοσίευμα, έκαναν κοινωνική επίσκεψη στον ιδιοκτήτη της εφημερίδας (και ιδιοκτήτη πολλών άλλων) Βαγγέλη Μαρινάκη!
Λίγες ώρες επίσης, αφότου ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης εξέδιδε ανακοίνωση στην οποία υπογράμμιζε ότι «το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας αποτελεί δημοσιογραφική κηλίδα στην ιστορική πορεία της».
Βέβαια ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ισχυρίστηκε παράλληλα ότι «ισχυρά συμφέροντα ταυτίζονται με συγκεκριμένο πολιτικό αρχηγό», υπονοώντας προφανώς τον Ανδρουλάκη ο οποίος έκανε την πρόταση δυσπιστίας. Δεν το γνωρίζουμε και δεν το υιοθετούμε.
Άλλωστε ένας μπουρζουά ιδιοκτήτης Βρετανικής ποδοσφαιρικής ομάδας, που κινείται σε τέτοια υψηλά κλιμάκια ώστε να φιλοξενεί προσφάτως στο γήπεδό της τον Βρετανό Πρωθυπουργό Ρίσι Σούνακ, δεν θα είχε λόγο να επενδύσει στον Ανδρουλάκη. Πιο λογικό είναι να επιθυμεί να επιβληθεί καθ’ ολοκληρίαν στο πολιτικό σύστημα, και με την παντοδυναμία του χρήματος που διαθέτει να συγκυβερνά (γνωστό χόμπι των Ελλήνων ολιγαρχών).
Ήταν επομένως λογικό, με το που έγινε γνωστή η επίσκεψη η κοινή γνώμη να θεωρήσει ότι πήγαν ως απεσταλμένοι του Μητσοτάκη, προκειμένου, κατά την έκφραση της πολιτικής πιάτσας, να επιχειρήσουν ένα deal.
Η εκπαραθύρωσή τους αποκλείει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ως ψημένοι στην πολιτική και ως κάποιας ηλικίας, δεν θα προσφέρονταν οικειοθελώς ως Ιφιγένειες για να δώσουν εν επιγνώσει τους την ευχέρεια στον Μητσοτάκη να τους αποκεφαλίσει. Αυτές οι αυτοθυσίες ούτε στο ΚΚΕ δεν γίνονται πλέον. Έχουν σταματήσει από τη δεκαετία του ’50.
Μάλλον το «41τακατο», κατά πως έγραφε μετεκλογικά το Συριζαϊκό «hastag» στο τότε Twitter, τους αποπροσανατόλισε. Τους δημιούργησε την αίσθηση του αλώβητου, του παντοδύναμου, σε συνδυασμό και με τη μηδαμινότητα της αντιπολίτευσης – μηδαμινότητα που δυστυχώς επιβεβαιώθηκε κατά την τριήμερη συζήτηση.
Γιατί αντιπολίτευση δεν είναι μόνο οι συναισθηματικές κορώνες, οι καλολογικές εκθέσεις ιδεών, που αποσκοπούν να εγείρουν το συναίσθημα του φιλοθεάμονος κοινού. Ούτε οι ιερεμιάδες κατά της κυβέρνησης, όταν ως βασικό αντίλογο δεν προβάλει η άλλη θέση: Δηλαδή το τι θα κάνουν επ’ αυτού ως κυβερνήτες – «πως θα γίνουν τα τρένα πιο ασφαλή» που είπε ο Μητσοτάκης. Η μόνη καθαρή θέση, που όμως δεν πουλάει πια, ήταν αυτή του ΚΚΕ: Τα πάντα στο κράτος.
Βέβαια τόσο στο ΚΚΕ όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου βουλευτές κατήγγειλαν την ιδιωτικοποίηση, διέφυγε ότι το τραγικό γεγονός δεν έγινε στο ιδιωτικοποιημένο, αλλά στο παραδοσιακό κρατικό τμήμα του σιδηροδρόμου, με όσες κληρονομικές γενετικές αμαρτίες φέρει αυτό.
Τελικά η συζήτηση χρησίμευσε για να πάρει κάποιους πόντους ο Ανδρουλάκης – αν τους πάρει. Και στον Μητσοτάκη για να επιβεβαιώσει το ηγετικό του προφίλ, επιτιθέμενος στον Μαρινάκη, όταν καταλόγισε στον Ανδρουλάκη ότι έλεγε αυτά που έγραφαν οι εφημερίδες του συγκροτήματος.
Και κυρίως με την κατακλείδα του: «Δεν θα συγκυβερνήσω με κανένα παράκεντρο. Θα κυβερνά ο λαός και όχι τα φουσκωμένα πορτοφόλια». Αναμένεται αιματηρός πόλεμος, αφού ο Μαρινάκης ελέγχει την πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ…
Εξακολουθούμε ωστόσο να πιστεύουμε ότι εάν η πολιτική εξουσία θελήσει, με τη λαϊκή συναίνεση που απολαμβάνει, μπορεί να καθυποτάξει την προπέτεια του χρήματος.
ΥΓ: Μετά την ομιλία Μητσοτάκη και την κατακλείδα που αναφέραμε, ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι έκανε λόγο για «τραγική εικόνα Μητσοτάκη που αποτελεί προσβολή στη μνήμη των νεκρών».
Σύντροφοι, επενδύοντας στη λύπηση κανείς δεν κυβέρνησε. Αλλιώς το κατάφερε ο Αλέξης. Δηλώνοντας αρειμανίως ότι θα σκίσει τα μνημόνια, θα κάνει τις αγορές να χορεύουν και την Ευρώπη να υποταχθεί.
Πηγή: liberal.gr