Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ
«Κι αν πέσανε για το λαό, νικήσαν οι προδότες,
που τώρα εδώ κατάχρυσοι περνούν και μαγαρίζουν,
και τώρα πιο τους μάχονται και τους ξανασκοτώνουν!»
Οι στίχοι είναι από το συγκλονιστικό ποίημα «Πρωτομαγιά του 1944», που έγραψε ο Κώστας Βάρναλης για τους 200 κομμουνιστές που εκτελέστηκαν τη μέρα εκείνη από τους ναζί στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Γράφτηκαν ως αναφορά στη μεταπολεμική κατάσταση στη χώρα μας, όταν οι δωσίλογοι και οι συνεργάτες των κατακτητών έστηναν χορό πάνω στα κορμιά των αγωνιστών της Αντίστασης. Ταιριάζουν, όμως, γάντι στον Τσίπρα και τη συριζαϊκή κλίκα, που είχαν το θράσος να ξαναμαγαρίσουν τον τόπο της θυσίας τόσων κομμουνιστών και πατριωτών, στήνοντας εκεί μια αηδιαστική φιέστα προκλητικής καπηλείας αγώνων, με τους οποίους δεν έχουν καμιά σχέση, καθώς αποτελούν κομμάτι του σύγχρονου δωσιλογισμού.
Οταν ορκίστηκε πρωθυπουργός, ο Τσίπρας οργάνωσε σόου καταθέτοντας λουλούδια στο Σκοπευτήριο και δίνοντας… όρκους. Τον έπαιρνε να το κάνει. Είχε στήριξη όχι μόνο από τους ψηφοφόρους που αρέσκονται να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στα χέρια κάποιου αστικού κόμματος, αλλά και από δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερές ριζοσπαστικές, επαναστατικές, κομμουνιστικές, ακόμα και αναρχικές. Ολους αυτούς τους έσυρε πίσω του μέχρι και το κάλπικο δημοψήφισμα. Μετά… τους έφυγαν οι τσίμπλες από τα μάτια. Οι ευθύνες τους είναι, βέβαια, τεράστιες αλλά είναι άλλης τάξης από την πρόκληση που οργάνωσαν οι συριζαίοι με τη φιέστα της… παράδοσης του ΦΕΚ.
Δε θα σταθούμε στην καπηλεία των ίδιων των αγώνων των κατοίκων της Καισαριανής για την απόδοση του Σκοπευτήριου στο Δήμο. Δε θα σταθούμε στο γεγονός ότι και παλιότερα είχαν γίνει κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Δε θα σταθούμε στο ότι ακόμα δεν έχει λήξει η εκκρεμότητα, αφού η περιβόητη Σκοπευτική Εταιρία έχει προσφύγει στο ΦΕΚ, γεγονός που απέκρυψε ο αναπληρωτής υπουργός Τρ. Αλεξιάδης, δηλώνοντας στη Βουλή πως δεν έχει καμιά σχετική ενημέρωση από τις υπηρεσίες. Δε θα σταθούμε στο μαυρογιαλουρισμό (δεν οργανώνεις φιέστα για το αυτονόητο). Θα σταθούμε στην προσπάθεια καπηλείας, στο μαγάρισμα του τόπου της θυσίας από εκείνους που συνεχίζουν τη δωσιλογική μνημονιακή πολιτική.
«Απέναντι λοιπόν σε όλους αυτούς (σ.σ. τους πεσόντες των αγώνων του λαού και του κομμουνιστικού κινήματος) σήμερα εμείς κάνουμε απλά το καθήκον μας. Κάνουμε το καθήκον μας και συνεχίζουμε στα βήματα τους», είπε με αλήτικο θράσος ο Τσίπρας.
Αν όμως ήταν σίγουρος πως μπορεί ακόμα να εξαπατά τον κόσμο της Αριστεράς, δε θα έζωναν το πάρκο οι μπάτσοι κάνοντας face control σ’ όποιον πήγαινε να περάσει. Δε θα έστελνε τα ΜΑΤ να χτυπήσουν και να ψεκάσουν εκείνους που θέλησαν να διαδηλώσουν για να διαμαρτυρηθούν (οι περισσότεροι απ’ αυτούς ανήκαν στην κατηγορία των… κοψοχέρηδων). Θα έκανε μια εκδήλωση ανοιχτή στο λαό. Δεν τον παίρνει πια και το ξέρει. Και δε θα τον έπαιρνε ακόμα πιο πολύ, αν ο Περισσός δεν περιοριζόταν μόνο στην καταγγελία και την αποχή του δημάρχου, αλλά καλούσε το λαό να πάει να διαμαρτυρηθεί. Απ’ αυτό το κόμμα, όμως, δεν μπορεί κανείς να περιμένει να παραβιάσει το… κοινοβουλευτικό πρωτόκολλο.
Για επίλογο, ο λόγος πάλι στον μεγάλο Βάρναλη:
Σιχαίνεσαι τους ζωντανούς; Μην κλαις τους σκοτωμένους!
Απ’ τα ιερά τους κόκκαλα, πρώτη του Μάη και πάλι,
θα ξεπηδήσει ο καθαρμός κ’ η λεφτεριά του ανθρώπου.
Πηγή: eksegersi.gr