Του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη
Η one off επίθεση του Ιράν με drones, βαλλιστικούς και πυραύλους Κρουζ στο Ισραήλ, ανέδειξε ακόμη μία φορά τα τρομερά ελλείμματα της ελληνικής αντιπολίτευσης, η οποία κινήθηκε από την αμφιταλαντευόμενη και επαμφοτερίζουσα στάση υπέρ της ειρήνης γενικά και αναδεικνύοντας για άλλη μία φορά τον πραγματικό ρόλο του αρχηγού της Ελληνικής Λύσης κ. Βελόπουλου.
Διαβάζοντας την ανάρτησή του στο Χ (πρώην twitter) ακόμη και ο ανυποψίαστος αναγνώστης αντιλαμβάνεται μία προσπάθεια εξίσωσης του επιτιθέμενου από τον αμυνόμενο (πράγμα που έκανε και στην περίπτωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας), θέλοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να θολώσει τα νερά και να υποδαυλίσει ακόμη περισσότερο το αντισημιτικό κύμα μεταξύ των οπαδών του. Δεν του έφτανε, όμως, αυτό, αλλά ανακάτεψε στην εξίσωση και τον ίδιο τον Θεό, θέλοντας να αλιεύσει ψήφους από όμορους πολιτικούς χώρους ενόψει των ευρωεκλογών, ποντάροντας στην θρησκοληψία και τον συνακόλουθο μακραίωνο αντισημιτισμό που τη διακρίνει.
Το κύμα του ανορθολογισμού στη χώρα, φουσκώνει επικίνδυνα. Η μακρά παράδοση που ξεκινάει πριν από τρεις δεκαετίες με τις λαοσυνάξεις πότε για το Μακεδονικό και πότε για τις ταυτότητες, έριξαν γόνιμο σπόρο σε μια σειρά κοινωνικών στρωμάτων, τα μέλη των οποίων, αφενός αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα που αλλάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και, αφετέρου, λόγω άγνοιας στοιχειωδών επιστημονικών αρχών, έχουν αναπτύξει ένα τεράστιο υπέρ – Εγώ, θεωρώντας πως έχουν έτοιμες απαντήσεις για κάθε ζήτημα, ερώτημα ή απορία.
Τα «άνθη» αυτού του ανορθολογισμού αποτελούν σήμερα τον βασικό βραχίονα αντίστασης σε κάθε αλλαγή, – μικρή ή μεγάλη, – και την κύρια τροχοπέδη για την πρόοδο της κοινωνίας.
Εύλογα θα ρωτήσει κανείς: μα αυτούς τους εκλέγει ο λαός. Σωστό, σωστότατο. Στη Δημοκρατία όλες οι ψήφοι είναι ίσες. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι οι εκλογές που γίνονται κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια, αλλά στο διάστημα που μεσολαβεί. Εκεί, εντοπίζεται η αρρυθμία ή η δυσλειτουργία του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος, το οποίο είτε δείχνει αμήχανο και δεν απαντάει στις επιστημονικοφανείς ανοησίες του ανορθολογισμού, είτε τις υιοθετεί (όπως φάνηκε στην κατάθεση της πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης για την τραγωδία των Τεμπών).
Κι έτσι, φτάσαμε σε ένα σημείο ο αρχιερέας του ανορθολογισμού, υποστηρικτής της Ρωσίας και αρχάγγελος του αντισημιτισμού, να αναγορεύεται με ευκολία ηγέτης της συνολικής αντιπολίτευσης, όταν τα υπόλοιπα κόμματα της διαγκωνίζονται για το ποιο θα βγει δεύτερο ή τρίτο στις επερχόμενες ευρωεκλογές, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο να πλαγιοκοπήσει το δημοκρατικό πολίτευμα ένα συνονθύλευμα που άγεται και φέρεται από διακινητές θεωριών συνωμοσίας και κάθε αντιεπιστημονικής ανοησίας.
Μπορεί ο Τσόρτσιλ να είχε δίκιο όταν έλεγε πως: «η Δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, με εξαίρεση όλα τα υπόλοιπα», αλλά για την προάσπισή της είναι πιο επίκαιρη η αρχαία ρήση: «συν Αθηνά και χείρα κίνει».