Του Θανάση Μαυρίδη
Ιδιοκτήτης εισηγμένης εταιρείας πούλησε το μισό του ποσοστό σε έτερο επιχειρηματία, σε κάποιον που θεωρούσαμε ότι ήταν μεγάλο όνομα στο επιχειρηματικό στερέωμα της χώρας. Μία μέρα άρχισαν να εμφανίζονται στο ταμπλό μεγάλα πακέτα μετοχών που ήταν αδύνατο να βρίσκονται στην κατοχή κάποιου τρίτου μετόχου. «Ποιος πουλάει, αφού δεν πουλάω εγώ», αναρωτιόταν ο ιδιοκτήτης. Η απάντηση, βέβαια, ήταν προφανής! Το «μεγάλο όνομα» πουλούσε, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του.
Τα κάστρα πέφτουν πάντοτε από μέσα. Και ο «εχθρός» είναι ορατός σε κοινή θέα, παρά το γεγονός ότι προσπαθεί να πείσει άπαντες για τις καλές του προθέσεις. Μόνο που στη ζωή μετρούν οι πράξεις και όχι οι προθέσεις. Μετράμε τους ανθρώπους από τη βαρύτητα των πράξεων τους και από τις επιπτώσεις τους στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Η απάντηση, λοιπόν, ήταν προφανής. Αφού δεν πουλούσε ο ιδιοκτήτης, πουλούσε εκείνος που του εμπιστεύτηκε το άλλο μισό της εταιρείας του. Και αυτή ήταν η αρχή της επιχειρηματικής πτώσης του, καθώς υποχρεώθηκε να αναζητήσει στη συνέχεια κεφάλαια, τα οποία πίστευε αρχικά ότι τα είχε εξασφαλίσει από τη συμμετοχή του «μεγάλου ονόματος».
Τα ίδια ισχύουν παντού και πάντοτε. Οι άνθρωποι πέφτουν θύματα εξαπάτησης από αυτούς που θεωρούν ότι ανήκουν στις λεγόμενες φίλιες δυνάμεις. Ακριβώς επειδή απέναντι σε αυτούς οι άμυνες είναι πεσμένες.
Τα κάστρα πέφτουν από μέσα. Και στις επιχειρήσεις και στην πολιτική. Συμβαίνει αυτό από τη γέννηση του κόσμου και θα εξακολουθήσει να συμβαίνει μέχρι το τέλος του.
Πηγή: liberal.gr