Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ο στρατηγός Ντεγκόλ, σε μια στιγμή αγανάκτησης, είχε πει μέσα στην Γαλλική Βουλή την περίφημη φράση «πως μπορεί κανείς να κυβερνήσει έναν λαό που έχει 246 διαφορετικά είδη τυριών;». Ο Γεώργιος Παπανδρέου πάλι, βλέποντας έναν υπουργό του να βγάζει ένα χαρτάκι με όνομα από κάθε τσέπη του και να του λέει «πρέπει κι αυτόν να τον εξυπηρετήσουμε κύριε Πρόεδρε», είχε πει μια άλλη φράση. «Κύριε συνάδελφε, σας παρακαλώ να πείτε στον ράφτη σας, να σας ράβει κοστούμια με λιγότερες τσέπες.»
Ε λοιπόν, οι Ευρωεκλογές στις κάλπες των οποίων προσερχόμαστε σε δυο μέρες, κινούνται μεταξύ Γαλλικών τυριών και Ελληνικών μικρορουσφετιών. Η ήπειρός μας πλέει χωρίς πυξίδα καθώς κάθε χώρα, λαός, κοινωνική ομάδα και μειονότητα απαιτεί την επικράτηση του δικού της μόνο τυριού, ενώ στην ελληνική εκδοχή οι εκλογές θα κριθούν από την λακκούβα του δρόμου έξω απ’ το σπίτι που δεν έκλεισε αμέσως, από την μετάθεση της συζύγου που μπλόκαρε στο υπηρεσιακό συμβούλιο ή από την δυσκολία των θεμάτων στην βιολογία που έδωσε ο γιος.
Εντάξει, σ’ αυτόν τον πλανήτη και σ’ αυτή την χώρα ζω, ξέρω ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη να ψηφίζει με το κριτήριο που αυτός γουστάρει και όχι με την αξιολόγηση που κάνω εγώ. Σύμφωνοι, πλην έχω κι εγώ το δικαίωμα να υπενθυμίσω στον πολίτη αυτόν, ότι ζει στο μικρό δημοκρατικό κομμάτι του κόσμου που του επιτρέπουν να μιλά και να ψηφίζει κατά την βούληση του κι όχι στο μεγάλο που κάποιος δικτάτορας ή κάποιο θεοκρατικό καθεστώς ενεργεί ερήμην του και δίχως να τον λογαριάζει.
Όπως έχω δικαίωμα να υπενθυμίσω στον πολίτη αυτόν που σήμερα απαιτεί τα πάντα εδώ και τώρα, ότι μόλις πριν εννιά χρόνια στεκόταν κάθε μέρα στην ουρά μπροστά από το ATM για να πάρει 60 ευρώ. Τότε, οι μικροενοχλήσεις της καθημερινότητας έμοιαζαν αστείες μπροστά στο θηριώδες πρόβλημα της μαζικής μας χρεωκοπίας, ενώ τώρα, μέσα σε ασφαλές περιβάλλον, διαθέτουμε την πολυτέλεια να κατακεραυνώνουμε την κυβέρνηση για κάθε μικρό χαλικάκι που συναντά το παπούτσι μας στον δρόμο.
Τα γράφω αυτά, διότι πηγαίνοντας προς την κάλπη, καλό είναι να μην χάνουμε την μεγάλη εικόνα από τα μάτια μας. Καταλογίστε στην Ευρώπη όσες ευθύνες όσα κακά θέλετε και στον Μητσοτάκη όποιες ευθύνες γουστάρετε, αλλά κινηθείτε με κριτήριο πρώτα την μεγάλη εικόνα και δευτερευόντως το δικό σας μικρό είδωλο στο καθρέφτη του σπιτιού σας. Και επίσης, κρίνετε τις αντιπολιτεύσεις όχι από τις φανφάρες που εκστομίζουν οι αρχηγοί τους υποσχόμενοι εύκολες λύσεις για τα μικρά και καθημερινά, αλλά από την δυνατότητα να πράξουν κάτι για τα μεγάλα και σημαντικά.
Αλλιώς, απεμπολούμε στην πράξη το θεμελιώδες δικαίωμα μας να επιλέγουμε την ηγεσία μας, δικαίωμα που εμείς χλευάζουμε αλλά άλλοι (πολλοί άλλοι) κοιτάνε με το κιάλι, σίγουροι πως σε ολόκληρη την ζωή τους δεν θα το αποκτήσουν.
Πηγή: liberal.gr