Της Κατερίνας Γαλανού
Αν η συνεχής επίκληση από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ του παραδείγματος της Ισπανίας, έχει στόχο να μας δείξει πόσο καλό κάνει στην κοινωνία ο κυβερνητικός γάμος των σοσιαλιστών του Σάντσεθ με τους ριζοσπάστες αριστερούς του Podemos, είναι μια χαρά αφήγημα για την προ κάλπης περίοδο.
Εάν όμως πραγματικά πιστεύουν ότι αντιπαραβάλλοντας επιλεκτικά νούμερα και μέτρα και κάνοντας τη σύγκριση των Ισπανών με τους Έλληνες στον καιρό της ακρίβειας, αυτό θα καταλήξει συντριπτικά κατά του Μητσοτάκη, το σκεπτικό είναι προβληματικό. Γενικώς οι συγκρίσεις που γίνονται έτσι είναι προβληματικές.
Να υιοθετήσει η κυβέρνηση το μοντέλο Σάντσεθ για μείωση του ΦΠΑ στα βασικά είδη διατροφής θέλει και ο κ. Ανδρουλάκης, που κατηγορεί την κυβέρνηση ότι έχοντας το βλέμμα στραμμένο στην κάλπη κάνει μόνο πελατειακές επιλογές. Ζητεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ένα μόνιμο μέτρο, όπως τη μείωση του ΦΠΑ σε βασικά είδη διατροφής. Όπως ακριβώς έκανε η Ισπανία.
Λεπτομέρεια ότι η μείωση του Σάντσεθ είναι εξάμηνης διάρκειας. Όσο και το market pass που ανακοίνωσε η ελληνική κυβέρνηση.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αναμένει κανείς απάντηση εμπεριστατωμένη και σοβαρή για το από πού μπορεί να καλυφθούν τα έσοδα που θα χαθούν από τα ταμεία. Θα πουν πάλι κάτι για τα ουρανοκατέβατα κέρδη των ολιγαρχών -που δεν τολμούν να κατονομάσουν ποτέ- για τα υπερέσοδα και το μαξιλάρι που άφησαν πίσω.
Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εάν δεν θέλει να κατηγορηθεί για πλειοδοσία σε προεκλογικό λαϊκισμό χωρίς κόστος και επειδή έχει κυβερνητική εμπειρία του τι ακολουθεί, όταν ανοίγουν μόνιμες τρύπες στα ταμεία, καλό θα ήταν να προτείνει ένα σοβαρό… ισοδύναμο.
Η εξιδανίκευση της ισπανικής συνταγής από την ελληνική αντιπολίτευση, αγνοεί επίτηδες πολύ βασικά δεδομένα. Όπως ότι το εβδομαδιαίο κέρδος για μια τετραμελή ισπανική οικογένεια είναι 3,5 ευρώ. Το ποσό αυτό υπολόγισε η ισπανική αντιπολίτευση!
Αφήνοντας πάντως στην άκρη τις ανώφελες συγκρίσεις με το τι κάνουν οι άλλες χώρες για την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, μήπως να αναγνωρίσουμε το προφανές και να συζητήσουμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο;
Όταν 4 στους 10 συμπατριώτες δηλώνουν οικογενειακό εισόδημα κάτω από 5.000 ευρώ, 615 χιλιάδες αυτοπασχολούμενοι ενώ μοιράζονται έσοδα 39 δισ. ευρώ ετησίως δηλώνουν 3,4 δισ. καθαρά κέρδη και οι μισοί δηλώνουν ζημιές, καμιά σοβαρή κοινωνική πολιτική για τους ευάλωτους δεν μπορεί να χαραχθεί.
Δεν θα ξέρουμε ποτέ ποιοι είναι οι αληθινά ευάλωτοι αν δεν ξεχωρίσουμε τους επιτήδειους. Δύσκολη και πολιτικά επιζήμια δουλειά.
Έτσι λοιπόν αφήνονται οι έμμεσοι φόροι να γίνονται το δίχτυ της φοροδιαφυγής.
Και στο τέλος δεν φαίνονται και τόσο άδικοι!
Πηγή: liberal.gr