Του Γιάννη Σιδέρη
Ο μπαρουτοκαπνισμένος Stefanos βρέθηκε στο στοιχείο του. Έδωσε συνέντευξη σε lifestyle εκπομπή και δήλωσε ότι είναι υπερήφανος που υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία! Δήλωσε δε ότι έκανε και αγγαρείες στον στρατό («ναι έκανα αγγαρεία, μαγειρεία, λάντζα»). Το μόνο που δεν είπε είναι ότι τον ατσάλωσαν αυτές οι 15 ημέρες, σαν να πέρασε δύο «διαβολοβδομάδες» στα ΟΥΚ.
Φυσικά, μια θητεία -επίσκεψη, αν έχεις στοιχειώδη συναίσθηση, δεν την αναφέρεις καν ως προτέρημα. Πολύ χειρότερα δεν δηλώνεις υπερήφανος γι’ αυτή. Γιατί έτσι πετάς χλεύη στα μούτρα των φαντάρων που θα υπηρετήσουν κανονικά, αφού αυτοί δεν έτυχε να βρεθούν εκ νόμου ευνοημένοι.
Παράλληλα διαβεβαίωσε πως είναι έτοιμος να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας! (Εσύ θα μπορούσες να πεις ότι είσαι έτοιμος να γίνεις ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας;». «Εννοείται» απάντησε. Αισθάνεσαι έτοιμος;» ξαναρώτησε η Ναταλία Γερμανού. «Εννοείται» ήταν πάλι η απάντηση του αρχηγού).
Ουδεμία επίκριση ως προς αυτό. Όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο, πολύ περισσότερο ένας 36χρονος που ζει την παιδική του ονείρωξη, αφού σύμφωνα με τη μαρτυρία του πατέρα του, στην πόρτα του παιδικού του δωματίου, είχε τοποθετήσει πινακίδα με την ιδιότητα του Πρωθυπουργού.
Τα ανωτέρω θα ήταν μια ευχάριστη νότα ιλαρής γραφικότητας μέσα στο κλίμα πόλωσης και εχθροπάθειας που αναζωπυρώθηκε και θα γίνεται εμπύρετο έως εκρηκτικό, όσο πλησιάζουν οι ευρωεκλογές.
Ο Κασσελάκης όμως συνέχισε τις αντιθεσμικές του τοποθετήσεις αιτιολογώντας την απαίτησή του για την παρουσία διεθνών παρατηρητών, επειδή, λέει, υπάρχει κίνδυνος αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος!
Σκόπιμα επιστρατεύει και συγχέει τη διαρροή των email των ομογενών (καταδικαστέα, άλλωστε στους πρωταγωνιστές επήλθε η Νέμεσις) με την εκλογική διαδικασία («δεν είναι δεδομένο το αδιάβλητο των εκλογών», ισχυρίστηκε)!
Μια διαδικασία η οποία δεν αμφισβητήθηκε επί μισό αιώνα, και από μετρ του λαϊκισμού, μπροστά στους οποίους ο Στέφανος είναι ανώριμο σχολιαρούδι. Απλώς εκείνοι είχαν συναίσθηση του βάρους των λόγων τους και της ζημιάς που θα μπορούσαν να προκαλέσουν.
Από μόνο του αυτό το επιχείρημα μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στη δημοκρατική συνθήκη – όχι απλώς την εκλογική διαδικασία ή την κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο που συντονίζεται και τροφοδοτεί τα social media, τα οποία αυτό τον καιρό θυμίζουν ημέρες 2011-2015.
Εκλύονται καθημερινά τόνοι τοξικότητας, η οποία ναι μεν δεν εξαφανίστηκε ποτέ, αλλά είχε καταλαγιάσει αρκετά μετά το 2015, το οπερετικό δημοψήφισμα και την kolotoumpa του Αλέξη. Και σίγουρα δεν είναι πολλοί αυτοί. Το παραδέχτηκε και η ευνοημένη του facebook με τις δεκάδες χιλιάδες like σε κάθε της ανάρτηση, Έλενα Ακρίτα, μετά την καταβαράθρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, δημιουργούν κλίμα και παρασύρουν επιθετικά κρίσιμη μάζα.
Πάντως, εκείνο που δεν διαφαίνεται -όχι ότι το περιμέναμε αλλά κάποιοι ανησύχησαν- είναι το ενδεχόμενο ευρύτερης ώσμωση ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, η οποία θα κατέληξε σε εκλογική συνεργασία.
Ο μεν Ανδρουλάκης είναι αχθοφόρος ενός «ένδοξου» κομματικού παρελθόντος, και δεν εξελέγη για να υποβιβάσει το κόμμα του και να το παραδώσει στον χαρίεντα Στέφανο. Ο δε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν προσβλέπει σε καμία συνεργασία. Το εγώ του δεν του επιτρέπει να εκχωρήσει εξουσία.
Ετσι, αφού ζήτησε ξανά διπλές εκλογές τον Ιούνιο (κρίμα που δεν τις κάνει ο Μητσοτάκης), δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατέβει μόνος του («Μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ;» ήταν η ερώτηση – «Μόνος του» η απάντηση).
Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τις εκλογές και την ανατροπή που υποσχέθηκε. Είναι και Πρωταπριλιά σήμερα.
Πηγή: liberal.gr