Του Τ. Αλεξανδρόπουλου
Το Σάββατο 12 Νοεμβρίου 1922 άρχισαν οι αγορεύσεις των συνηγόρων των κατηγορουμένων. Πρώτος συνήγορος υπεράσπισης που αγορεύει είναι ο Οικονομίδης, ο οποίος στρέφεται εξαρχής κατά των επαναστατικών επιτρόπων, κατηγορώντας τους στην ουσία για «προκαταλήψεις του παρελθόντος» και για «ιδιόρρυθμο τρόπο του σκέπτεσθαι».
Του Τ. Αλεξανδρόπουλου
Όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα μετά την αγόρευση του επαναστατικού επιτρόπου Ν. Γρηγοριάδη θα συγκαλυφθούν, υπό τον φόβο της στρατιωτικής απαγόρευσης της Επανάστασης. Όμως, αρκετά χρόνια αργότερα, ο συγγραφέας Φοίβος Ν. Γρηγοριάδης θα αναφέρει σε ένα από τα βιβλία του ότι τα λόγια του επαναστατικού επιτρόπου και πατέρα του ακολούθησαν «σκηνές φρίκης»: μαινόμενοι δήθεν ακροατές, αλλά στην πραγματικότητα εγκάθετοι, όρμησαν στα εδώλια για να λιντσάρουν τους κατηγορούμενους, διασωθέντες μόνο από τη σθεναρή αντίσταση που πρόβαλε ο πρόεδρος του στρατοδικείου Οθωναίος.
Του Τ. Αλεξανδρόπουλου
Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 1922. Η ημέρα της απολογίας του Δημητρίου Γούναρη, ο οποίος όμως είναι άρρωστος και δεν μπορεί να απολογηθεί αυτοπροσώπως, παρ’ ότι το ζήτησε από τους γιατρούς, οι οποίοι δεν του το επέτρεψαν. Έτσι, την απολογία του θα διαβάσει ο γραμματέας του Στρατοδικείου.
Του Τ. Αλεξανδρόπουλου
Τετάρτη, 9 Νοεμβρίου 1922. Απολογείται ο Νικόλαος Στράτος, ο οποίος ήταν νομικός, διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών το 1910 και πρόεδρος της Αναθεωρητικής Βουλής το 1911. Το 1916 ίδρυσε το Εθνικό Συντηρητικό Κόμμα. Διατέλεσε πρωθυπουργός τον Μάιο του 1922 και στη συνέχεια συμμετείχε στην κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη.
Του Τ. Αλεξανδρόπουλου
Τρίτη, 8 Νοεμβρίου 1922. Αρχίζουν οι εργασίες της Διάσκεψης της Λωζάνης, παρουσία του Μουσολίνι και του Πουανκαρέ… Αυτού του ίδιου Πουανκαρέ, ο οποίος «έπεισε» τον Βενιζέλο να ξεκινήσει την καταστροφική περιπέτεια της αποστολής ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη…
