Του Γιάννη Σιδέρη
Η ενθουσιώδης και ορμητική είσοδος ενός κόμματος στο πολιτικό σκηνικό δεν εγγυάται την επιτυχή μακροημέρευσή του. Πρόσφατα τα παραδείγματα με τη δαφνοστεφή παρουσία του Ποταμιού και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, και η ταχεία εξαΰλωσή τους από το πολιτικό σκηνικό. Από την άλλη, η επιτυχής διάρκεια προϋποθέτει ηχηρή είσοδο. Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Του Πέτρου Μακρή
Η Συριζαϊκή αριστεροφανής και εξόχως φαυλοκρατική παρένθεση 2012-2019 καταχωρείται ήδη από τώρα στην πολιτική μας ιστορία ως το θλιβερότερο και συνάμα ιλαροτραγικό μεταπολιτευτικό επεισόδιο. Πολλοί αποπειράθηκαν, αλλά μάταια, να ερμηνεύσουν το φαινόμενο αυτό, με σειρά συμβιβαστικών και χαριστικών απόψεων και επιχειρημάτων, δίνοντας κάθε τόσο και νέες αλυσιτελείς προθεσμίες χάριτος, για την επικράτηση του ολέθριου Συριζαϊκού πειράματος.
Του Άγγελου Κωβαίου
Είχε το ενδιαφέρον της η εφετινή επέτειος του Πολυτεχνείου. Κυρίως επειδή σημαδεύτηκε από μερικές «συμπτώσεις».
Η ημέρα ως γνωστόν κυριαρχείται από τους κατά κανόνα επεισοδιακούς «εορτασμούς».
Του Άρη Ραβανού
Η είδηση από μόνη της προκαλεί αλγεινή εντύπωση. Παράλληλα, φέρνει στο νου διάφορες ιστορίες από το ελληνικό Δημόσιο για εκατομμύρια ευρώ που έχουν κατασπαταληθεί, ειδικά τα τελευταία χρόνια.
ΒΗΜΑτοδότης
Υπάρχουν ορισμένα αδιευκρίνιστα θέματα σχετικά με τη συμμετοχή του Αλέξη Τσίπρα (φωτογραφία) στην πορεία για το Πολυτεχνείο. Γιατί κατέβηκε στην πορεία; Γιατί πήγε έως τη Μεγάλη Βρετανία και όχι έως την αμερικανική πρεσβεία; Θα το ξανακάνει; Γιατί γελούσε (μαζί με τον Σκουρλέτη και τη Ρένα Δούρου) σ’ όλη τη διάρκεια της παρουσίας του στην πορεία; Ετσι, λοιπόν, για να λύσω αυτές τις απορίες απευθύνθηκα σ’ έναν από τους στενότερους συνεργάτες του, ο οποίος προθύμως μίλησε, με την προϋπόθεση όμως να κρατήσει την ανωνυμία του.
