Του Γ. Παπαδόπουλου - Τετράδη

Την ώρα που πολιτεία και εκκλησία μοιράζουν τα ιμάτια του φορολογούμενου λαού, οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης έκλεισαν εχτές όλη μέρα τα σχολεία για να πάνε να ψηφίσουν εκπροσώπους στα υπηρεσιακά συμβούλια! Με ρύθμιση του ίδιου του υπουργείου Παιδείας. Προφανώς η μόρφωση των παιδιών έρχεται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στη λούφα των καθηγητών.

Του Θανάση Μαυρίδη

Εκκλησία, Δικαιοσύνη και στρατός ήταν ψηλά στην εκτίμηση του ελληνικού λαού. Ήταν η σανίδα σωτηρίας, η άμυνα απέναντι σε ένα «φαύλο» και «διεφθαρμένο» πολιτικό σύστημα. Θα είχε ενδιαφέρον να γινότανε σήμερα μία ανάλογη έρευνα. Τα «ιερά ακίνητα» του Ιερώνυμου, ο Ρασπούτιν της Δικαιοσύνης και ο οδοστρωτήρας Καμμένος στο στράτευμα έχουν κλονίσει το μοντέλο.

Ήταν πολύ βολικό να πιστεύει κανείς ότι υπήρχε ένα δίχτυ προστασίας απέναντι σε μία κοινωνία που η ίδια είχε επιλέξει την οδό της αυτοκαταστροφής. Λέγαμε, δηλαδή, ότι μπορεί να έχουμε υποθηκεύσει το μέλλον των παιδιών μας, προσπαθώντας να δοκιμάσουμε ως λαός τις αντοχές μας, αλλά υπήρχαν εκεί έξω «σταθερές» που δεν θα μας άφηναν στο τέλος να πέσουμε στον γκρεμό. Που θα μας συγκρατούσαν, που θα μας έσωζαν. Σαν να λέμε ότι ένα βράδυ έχουμε αποφασίσει να μεθύσουμε, αλλά έχουμε την σιγουριά ότι κάποιος άλλος θα πάρει το τιμόνι του αυτοκινήτου μας και θα μας πάει πίσω στο σπίτι μας. Ποιος άλλος; Οι «σταθερές»!

Του Προκόπη Χατζηνικολάου

Με στόχο την πρόσληψη 10.000 στο δημόσιο τομέα η κυβέρνηση προχώρησε σε συμφωνία με της Εκκλησία με την οποία οι ιερείς πλέον θα περάσουν στον… ιδιωτικό τομέα αλλά παρόλα αυτά θα πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Του Γιάννη Σιδέρη

Θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να είναι ένα αρχικό μέτρο εκλογίκευσης των σχέσεων κράτους – εκκλησίας. Μόνο εκλογίκευσης, όχι επίλυσης, καθώς το δημοσιοϋπαλληλίκι των κληρικών είναι μια κληρονομιά που τη διαμόρφωσαν οι ιστορικές συνθήκες, και δεν προσφέρεται ως «πρόσφορο» στην εύκολη και αγελαία κριτική του διαδικτύου ότι «πρέπει να κοπούν οι μισθοί των κληρικών».