Η διαφαινόμενη συνεργασία του Πέτρου Κόκκαλη με τον ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνει περισσό-
τερο πολιτικούς και επιχειρηματικούς υπολογισμούς παρά ιδεολογική στράτευση.

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Ο παππούς Πέτρος Κόκκαλης υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του αριστερού κινήματος. Καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και άνθρωπος της καλής αθηναϊκής κοινωνίας, δεν θα διστάσει να στρατευτεί στην Αντίσταση και στο ΕΑΜ και να βγει στο βουνό. Θα συμμετάσχει στην πρώτη "κυβέρνηση του βουνού", την ΠΕΕΑ ως υπουργός Υγείας-Πρόνοιας και μετά Παιδείας. Στον Εμφύλιο θα βγει ξανά στο βουνό, θα στήσει τα χειρουργεία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και θα είναι υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Παιδείας και στη δεύτερη "κυβέρνηση του βουνού".

Του Θανάση Μαυρίδη

Ποιες Πρέσπες! Υποψήφιος για βραβείο Νόμπελ πρέπει να είναι ο επόμενος υπουργός της Οικονομίας. Θα κληθεί ο χριστιανός να ανακαλύψει τα μυστικά της μαγείας, να περπατήσει σε αναμμένα κάρβουνα και να μιλήσει με το πνεύμα διάσημων νεκρών. Η κληρονομιά του Τσακαλώτου, δυστυχώς, είναι δάκρυα και αίμα. Μπορεί να την πάρει σε πακέτο στο σπίτι του. Ποιος θα είναι ο «τυχερός»;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ένας καλός πρωθυπουργός, χωρίς αμφιβολία. Έχει ήδη επενδύσει χρόνο στην επόμενη ημέρα, προετοιμάζοντας μεθοδικά όλα αυτά που πρέπει να γίνουν άμεσα για να μπορέσει το καράβι να φύγει από την ξέρα και μάλιστα πριν το βρει και το αποτελειώσει η θύελλα. Το πρόβλημα σε ένα καλό σχέδιο είναι κάθε φορά οι άνθρωποι! Αυτοί που θα κληθούν να το υλοποιήσουν. Και το πρόβλημα με τους ανθρώπους και την πολιτική είναι ότι οι καλοί άνθρωποι δεν πείθονται εύκολα να βάλουν το κεφάλι τους στην καρμανιόλα!

Του Γ. Παπαδόπουλου - Τετράδη

Το ένα παραμύθι είναι ότι η επιτροπή που εκπόνησε τον προτεινόμενο ποινικό κώδικα είναι ανεξάρτητη. Το δεύτερο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση δεν έχουν σχέση με τις προτεινόμενες αλλαγές, που ρίχνουν εγκληματίες στα μαλακά. Γιατί οι αλλαγές, εντελώς συμπτωματικά, ευνοούν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και υπουργούς και στελέχη του, και τώρα και αν πάψει να είναι εξουσία.

Του Δημ. Καμπουράκη

Εγώ την Αννέτα Καββαδία την καταλαβαίνω. Είναι όντως αντιαισθητική η παρουσία της κυρίας Μεγαλοοικονόμου στα κανάλια, με τα σαχλά ποιηματάκια της και τις πολιτικοπροσωπικές ασυναρτησίες που εκστομίζει. Αλλά και την Θοδώρα καταλαβαίνω που βγήκε έξαλλη από τον αίθουσα φωνάζοντας πως θα δώσει την έδρα της στον Καλλιάνο. Αν είναι βουλευτίνα και δεν μπορεί να λέει ό,τι της κατέβει, τότε τι να το κάνει το βουλευτιλίκι;